ဆယ္တန္းေက်ာင္းသားဘဝ အေမာင္တစ္ေယာက္ ၿမိဳ႕မွာေန၍ ေက်ာင္းတက္ေနပါသည္။
တကယ္ေတာ့ အေမာင္ဟာ ေတာသားေလးတစ္ေယာက္ပါ ေဖေဖ မကြယ္လြန္ကတည္း မိဘေတြ ရင္ကို ေျခစံုကန္ၿပီး အိမ္ေထာင္ျပဳသြားတဲ့ ေဖေဖ အစား အေမာင့္ကို သားအျဖစ္ေမြးစားခဲ့တဲ့ အဖြားျဖစ္သူက အေမာင့္ရဲ႕ ပညာေရးအတြက္ ၿမိဳ႕မွာေနဖို႔ စီစဥ္းထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဒီလိုနဲ႔ ေက်ာင္းတက္ေနရင္းက စေန၊တနဂၤေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ ေမေမနဲ႔ ရြာကိုလြမ္းလို႔
အလြမ္းေျပ ရြာတစ္ေခါက္အလည္သြားခဲ့ပါတယ္ ရြာသို႔ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းဘဲ အိမ္သို႔ အလည္ျပန္လာတဲ့သားႀကီးကို
လြမ္းဆြတ္ေနရွာတဲ့ ေမေမက
" သား ေမေမကိုလြမ္းလို႔ျပန္လာတယ္ေပါ့ ၿမိဳ႕ေပၚမွာအဖြားနဲ႔ ေနရတာ အဆင္ေျပရဲ႕လား "
" ဟုတ္ ေမေမ အဆင္ေျပပါတယ္ ဖြားက သားဆိုအရမ္းဂရုစိုက္တာ "
"ေက်ာင္းမွာ စာေတြေရာ လိုက္ႏိုင္ရဲ႕လား "
"ဟုတ္လိုက္ႏိုင္ပါတယ္ စာဆိုတာ စာအုပ္ထဲမွာဘဲ ရွိတာေလ ေမေမရဲ႕ သားက ဘာလို႔ မလိုက္ႏိုင္ရမွာလည္း
လိုက္ႏိုင္တာေပါ့ "
"ငါ့သားကေတာ့ေလ သားေဖေဖ ငယ္ငယ္က အတုိင္းပဲ ေျပာလိုက္တဲ့ စကား ဟို....ေကာင္းကင္ေပၚက မဆင္းဘူး
ဖေအ့ ေျခရာကိုလိုက္နင္းေနတယ္ "
"ေမေမရယ္ သားအတြက္ ဂုဏ္ယူလိုက္စမ္းပါ ေကာင္းကင္ဆိုတာ လူေတြ ေနလို႔ မရတဲ့ ေနရာ တစ္ခုေလ
အဲဒီလိုေနရာမ်ိဳးကို သားေျပာတဲ့စကားက ေရာက္သြားတယ္ဆိုေတာ့ ဂုဏ္ယူစရာေတာင္ ေကာင္းေသး "
အေမာင့္အေတြးေပါ့ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြ ေျပာေျပာေနၾကတယ္ေလအထက္တန္းစားလို႔ ေခၚတဲ့ လူေတြေပါ့
ဘာတဲ့ "လူေနေတာ့ ခ်ံဳျခား စိတ္ေနေတာ့ ဘံုဖ်ားတဲ့ " ဟုတ္တာေပါ့ အဲဒီစကားက ေသခ်ာျပန္ေတြးၾကည့္မယ္ဆိုရင္
အႏွစ္ရွိတယ္လို႔ အေမာင္ထင္တယ္ေလ လူကသာေနေတာ့ ခ်ံဳျခားမွာပါ ဒါေပမဲ့ စိတ္ဓာတ္ကေတာ့ ဟို...ဘံုဖ်ားမွာေလ
လူတိုင္းေတြးဖူးမယ္မထင္ပါဘူး အေမာင္ေတာ့ သေဘာက်တယ္ ေတြးမိတာပါ။
"ဟဲ့ေကာင္ေလး ဘာေတြ ေတြးေနတာလည္း အဝတ္အစားလည္း တေအာင့္နားၿပီးေတာ့ ေရမိုးခ်ိဳး....ၿပီးရင္ မိသာစုေတြ ထမင္းလက္စံု
စားၾကမယ္ "
"ဟုတ္ကဲ့ ေမေမ "
ညေနခင္းရဲ႕ဆည္းဆာအခ်ိန္ေလးမွာ ေလေျပေလညင္းေလးေတြ တိုက္ခက္တဲ့ အရသာရယ္ သဘာဝေတာေရစစ္စစ္ရဲ႕ အရသာရယ္က တစ္ေနကုန္ပင္ပန္းႏြမ္းလ်ာတဲ့ စိတ္ကို ၾကည္လင္ေစတယ္ေလ အေမာင္ ေရခ်ိဳးလို႔ အၿပီး အဖြားနဲ႔ အတူရြာမွာေနခဲ့တုန္းကအိမ္နဲ႔ၿခံဘက္ရွိရာကို ထြက္ခဲ့ပါတယ္ မေဝးပါဘူး ေမေမအိမ္နဲ႔ အဖြားအိမ္ဆိုတာ ေတာင္ဘက္နဲ႔ေျမွာက္ဘက္ပါ
အေၾကာင္းကေတာ့ ဘႀကီးကြယ္လြန္သြားၿပီး အဖြားနဲ႔ အေမာင္ ၿမိဳ႕ကိုေျပာင္းသြားကတည္းက လူတစ္ေယာက္မွ မေနတဲ့ အိမ္နဲ႔ ၿခံရဲ႕ အေနအထားေလးရယ္ ၿခံထဲမွာ ရွိတဲ့ မာလကာသီးပင္ ေတြရယ္ကို ၾကည့္ခ်င္လုိ႔ပါ။ မာလကာသီးေတြ သီးေနလိုက္တာအမ်ားႀကီးဘဲ စားခ်င္စိတ္ရွိတာနဲ႔ တစ္လံုးခူးစားၿပီး....ေမေမအိမ္ဘက္သို႕ ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။
အိမ္ဘက္ကုိ ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေမေမက
" သားေရ...ထမင္းစားမယ္ သားျပန္လာမယ္ဆိုလို႔ ေမေမေလ သားႀကိဳက္တဲ့ ၾကက္ပ်ိဳမသားဟင္းရယ္ မစာဥဟင္းရယ္ ကိုဖိုးစံုေထာင္းေလးရယ္ ေမေမလုပ္ထားတဲ့ သားရဲ႕ အားရပါးရ စားေနာ္သား "
"ဟုတ္ ေမေမ "
အေမာင္ႀကိဳက္တဲ့ ဟင္းေတြၾကည့္ခ်က္ထားတာဆိုေတာ့ အေမာင္လည္းဝမ္းသာ အားရနဲ႔ စားေတာ့တာေပါ့ ေအာ္ဒါနဲ႔ ရွင္းျပရအံုးမယ္(ၾကက္ပ်ိဳမသား ဆိုတာ အေမာင္ငယ္ငယ္ကေပါ့ ဦးႀကီးတစ္ေယာက္က အိမ္ကို အလည္လာပါတယ္ ဦးႀကီးဘာဟင္းနဲ႔ စားခ်င္လည္းလို႔ အေမာင္ ကေမးေတာ့ ဦးႀကီးက ၾကက္ပ်ိဳမသား ဆို အရမ္းႀကိဳက္တာ ငါ့တူရဲ႕လို႔ေျဖပါတယ္ တကယ္လည္း အိမ္က ခ်က္ေကၽြးတာ ၾကက္သားပါ အေမာင္ကေတာ့ အဲဒီ အခ်ိန္ကတည္းက ၾကက္သားကိုႀကက္ပ်ဳိမ သားလို႔ဘဲ ေခၚပါတယ္ ၊ မစာဥ ဟင္းဆိုတာကေတာ့ ခ်ဥ္ေပါင္ဟင္းပါ ေတာသူမေလး မစာဥကိုေတာ့ လူတိုင္းနည္းပါးသိၾကပါလိမ့္မယ္ သူက ခ်ဥ္ေပါင္းဟင္း သိပ္ႀကိဳက္တာေလ၊ ကိုဖိုးစံု ဆိုတာကေတာ့ ငရုတ္သီးေထာင္းကို ေျပာတာပါ။
စားေကာင္းခ်က္ကေတာ့
" ေမေမ ထမင္းထပ္ထည့္ေပးပါဦး "
ေမေမက ဝမ္းသာ အားရနဲ႔ "ဟယ္...သား ကိုယ့္ဗိုက္ကိုလည္း ျပန္ၾကည့္ပါဦးဆန္႕ေသးလားလို႔ " ၿပံဳးရႊင္စြာျဖင့္ ေျပာပါတယ္
အေမာင္လည္း ဘာျဖစ္လို႔ပါလိမ့္လုိ႔ ကိုယ့္ဗိုက္ကိုျပန္ၾကည့္မိလိုက္ေတာ့..ခ္ခ္ခ္ လွဴတာအကုန္စားတဲ့ စူစကာပုဏၰားႀကီးရဲ႕ ဗိုက္နဲ႔မျခား
ဝကယ္ေနတာျမင္မွ အဟိ ရွက္လိုက္တာ...စားေကာင္းေကာင္းနဲ႔ စားေနလုိက္တာ ဘယ္အခ်ိန္ျပည့္သြားမွန္းေတာင္ မသိလိုက္ဘူး
ၿမိဳ႕မွာ စားရတဲ့ အစားေသာက္နဲ႔ ေတာမွာ စားရတဲ့ အစားအေသာက္က မတူပါဘူး ေတာမွာခ်က္တဲ့ ဟင္းသီးဟင္းရြက္၊ အသား အားလံုးလတ္ဆတ္တယ္ေလ ဒါနဲ႔ဆက္စားလို႔ မျဖစ္ေတာ့မွန္း ခုမွ ရိတ္မိသလိုရွိသြားေတာ့တယ္
ထမင္းစားလုိ႔အၿပီးရြာမွန္က်န္ရွိေနခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အလြမ္းေျပ ေလေဖာ သြားဖို႔ အျပင္ အိမ္အေပၚထပ္ဇရံတာမွာ ဘုရားေသာက္ေတာ္ေရ လွဲလွယ္ေနတဲ့ ေမေမက
"သား ဘယ္သြားမလို႔လည္း ရြာကိုေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္ ခဏေလး အိမ္မကပ္ႏိုင္ဘူး..ကဲသြားသြား "
"ဟုတ္ကဲ့ ေမေမေျပာသလိုဘဲ ရြာကိုေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ သြားေတြ႕မလို႔ပါ ေစာေစာျပန္လာခဲ့မယ္ "
တကယ္မၾကာပါဘူး ရြာကိုေရာက္တုန္း သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေလေဖာၿပီးအိမ္ျပန္အလာ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ညီမေလး ႏွစ္ေယာက္လံုး အိပ္ေပ်ာ္ေနၾကပါၿပီ မအိပ္ေသးတဲ့ သူတစ္ေယာက္ေတာ့ ရွိေသးတယ္ ေမေမေပါ့ ဧည့္ခန္းမွာ စိပ္ပုတီးေလး လက္မွာကိုင္ၿပီး အေမာင္ ျပန္အလာကို ထိုင္ေစာင့္ေနတယ္ေလ
" သား ျပန္လာၿပီး ေျပာသြားေတာ့ မၾကာပါဘူးတဲ့ သားညီမေလးေတြေတာင္ စာက်က္ၿပီးလို႔ အိပ္ကုန္ၿပီ "
"ဟုတ္တယ္ ေမေမ စကားေကာင္းေနတာနဲ႔ .... "
ေမေမ သားကို ေျပာစရာရွိလုိ႔ ေစာင့္ေနတာ ဒီခဏ လာပါအံုး သားကိုေမးစရာရွိလို႔ "
"ဟုတ္ကဲ့ "
"သားေက်ာင္းမွာ ရည္းစားေတြ ဘာေတြ ရေနၿပီလား ေမေမ့ကိုမွန္မွန္ေျပာေနာ္ "
"ေမေမရယ္ သားက အဲေလာက္ထိ မမိုက္ပါဘူး သားကိုစာအုပ္တစ္အုပ္မွာ
ဖတ္ဖူးတဲ့ ဆံုးမစားေလးကိုအလြတ္က်က္ထားပါတယ္ေမေမရဲ႕ "
"ဆိုစမ္းပါအံုးသားရဲ႕ ေမေမလည္း နားေထာင္ရတာေပါ့ "
ပညာသင္ခိုက္ "မ "ဘက္ မလိုက္နဲ႔
"မ "ဘက္လိုက္ေတာ့ မိုက္ဘက္ပါသည္
မိုက္ေမွာင္ဖုံး၍ သင္ဥာဏ္တုံး၏ တဲ့ ေမေမရဲ႕
"ဟုတ္ပါၿပီသားရယ္ သားတို႔ ဒီအရြယ္ေတြဆိုတာ စိတ္ကစားတတ္တဲ့ အရြယ္ဆိုေတာ့ မမွားသင့္တာ မမွားေအာင္
ေမေမက ေျပာတာပါ သားအသက္က ငယ္ေသးတယ္ေလ သားအသက္၂၂ ျပည့္ၿပီးရင္ သားႀကိဳက္တဲ့ မိန္းကေလးကိုေခၚလာခဲ့ ေမေမသေဘာတူတယ္ ေမေမ့ အတြက္လည္း အေမာေျပ လိုၿပီးေလ အဲဒီ အခ်ိန္ေရာက္ရင္"
"ဟင္ ေမေမကလည္း သားမိန္းမ ယူတာနဲ႔ ေမေမ အေမာေျပတာနဲ႔ ဘာဆိုင္လုိ႔လည္း"
"ဆိုင္တာေပါ့သားရယ္ မိဘေတြကမေတာ္ခ်င္ဘဲ ေတာ္ရေတာ့မဲ့ ေခၽြးမေတြအတြက္ ရင္ေမာရတာဘဲေလ ေျပဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ေလးက ေျမးေလးရလာတဲ့ အခါ ရင္ေမာတာေတြ ေျပသြားၾကတာမ်ိဳးေပါ့ ကဲကဲညဥ့္နက္ေနၿပီ သားလည္း အိပ္ေတာ့မနက္ အေစာႀကီး ျပန္ရမယ္မို႕လား"
"ဟုတ္ကဲ့ေမေမ"
ဟုတ္ကဲ့ ေမေမလို႔သာ ျပန္ေျပာလိုက္ရတယ္ ေမေမေျပာတာကို အေမာင္ သေဘာမေပါက္ျဖစ္ေနတုန္းပါ ဒီလိုနဲ႔ အိပ္ယာထဲေရာက္မွ ျပန္ေတြးၾကည့္မိခဲ့ပါတယ္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သေဘာေပါက္လာပါတယ္ ေမေမေျပာတဲ့ အေျပာဆိုတာကိုေပါ့
ဇာတ္လမ္းေတြ ရုပ္ရွင္ေတြ ထဲမွာေရာ အျပင္မွာလည္း တကယ္ရွိပါတယ္ သားေမြးထားတဲ့ မိခင္ေတြဟာ အရြယ္မေရာက္ေသးတဲ့ သားတစ္ေယာက္ မိန္းမယူသြားတဲ့အခါ သေဘာမတူလုိ႔ အေမြျပတ္ေျငညာတာတို႔ ငါ့သားေလးကို ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ အိမ္ေထာင္သည္ ျဖစ္ေအာင္ျမဴစြယ္တဲ့ မိန္းကေလးကိုစိတ္ဆိုးေဒါသထြက္ၾကပါတယ္ ဒီမိန္းမနဲ႔ဆက္ေပါင္းေနရင္ အိမ္ရိပ္ေတာင္မနင္းနဲ႔တို႔ ဘာတို႔ေပါ့ စံုေနတာပါဘဲ ေျပာၾကတာ..သားကိုခ်စ္ေတာ့ မေတာ္ခ်င္တဲ့ေခၽြးမ အတြက္ ေမာရတာေလ
ဒါေပမဲ့ မၾကာပါဘူး ၾကာရင္၂ ႏွစ္ေပါ့ မၾကာ ၁ ႏွစ္ပါ။ ၁ႏွစ္က ေတာ့ ၾကာမွျဖစ္မယ္ေလ အေၾကာင္းက သားသမီးရဖို႔ဆိုတာ ၁ ႏွစ္ေတာ့ ေစာင့္ရတယ္မဟုတ္လား။ သားသမီးေလးရလာတဲ့အခ်ိန္ ေမေမ အေမာေျပၿပီေလ သားက ေမြးတဲ့ ေျမးဆိုတဲ့ အသံၾကားလိုက္
တာနဲ႔ အစက ေမာခဲ့ရတဲ့ ေခၽြးမေတြ အတြက္ ေျပသြားၿပီေလ စကားပံုေလးတစ္ခုရွိပါတယ္ "သားအခ်စ္ ေျမးအႏွစ္" တဲ့
အေမာင္ေတြးတာလည္း အေတာ္ၾကာသြားၿပီးစဥ္းစားလို႔လည္းရသြားၿပီးဆိုေတာ့ နံနက္ ၿမိဳ႕ကို ေက်ာင္းအမွီျပန္ရမယ္ဆိုေတာ့ အိပ္ယာဝင္လုိက္ပါတယ္ ။
နံနက္ ၅ နာရီခြဲေလာက္မွာ အေမာင္ အိပ္ယာက ႏိုးပါတယ္ ကိုယ့္ဘာသာႏိုးတာ မဟုတ္ပါဘူး ေမေမလာႏိႈးလို႔ ႏိုးတာပါ..ခ္ခ္ခ္ မ်က္ႏွာသစ္ သြားတိုက္ၿပီး ဘုရားရွိခိုး ေမေမ့ကို ကန္ေတာ့ၿပီး ၿမိဳ႕ကိုျပန္ဖို႔အတြက္ ျပင္ပါတယ္ ၿမိဳ႕နဲ႔ ရြာက သိပ္မေဝးလွပါဘူး ၂ မိုင္သာသာေလာက္ပါဘဲ ဆိုင္ကယ္နဲ႔ဆိုေတာ့ျမန္ပါတယ္။ အိမ္က ထြက္ခါနီး ေမေမ့ကို ကပ္ၿပီး
" ေမေမ သားကို မုန္႕ဖိုးေပးအံုးေလ"
အဲဒီေတာ့မွတမင္ ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတဲ့ ေမေမက
"ေအာ္ေအးေအး သား ေမေမ ေမ့ေတာ့မလုိ႔" ဆိုၿပီး အေမာင့္ရဲ႕ ေက်ာ္ပိုးအိပ္ထဲကို ေငြ ၅၀၀၀၀ ထည့္ေပးပါတယ္
မုန္႔ဖိုးေပးတဲ့ ေမေမ ဘာျပန္လိုခ်င္လည္း ဆို အေမာင္ သိပါတယ္ ေမေမ လိုခ်င္တာကို အေမာင္လည္းေပးခဲ့ပါတယ္
"အဲဒါေၾကာင့္ ေမေမ့ကို သားက အရမ္းခ်စ္တာ အာဘြားးး"
ေမေမၿပံဳးေနပါတယ္ မ်က္ႏွာမွာလည္း မ်က္ရည္စေတြနဲ႔ေပါ့တစ္လတစ္ေခါက္ေတာင္ ရြာကို ျပန္မလာတတ္တဲ့ သားအတြက္ ဘယ္အခ်ိန္ ျပန္လာလိမ့္မလည္းဆိုတဲ့ အေတြးေတြလည္း ေမေမ့ေတြးေနလိမ့္မယ္လို႔ အေမာင္ထင္ပါတယ္ ေမေမရယ္ သားမုန္႕ဖိုးကုန္ရင္ေတာ့ ျပန္လာအံုးမွာပါလုိ႔ စိတ္ထဲမွာ ေျပာေနမိတယ္ သိလား....
အခ်ိန္က သိပ္မရွိေတာ့ ၆ နာရီေတာင္ထိုးေနပါၿပီ အေမာင္ ဆိုင္ကယ္ကို စက္အႏိႈးမွာ ေမေမလွမ္းမွာတဲ့ စကားေၾကာင့္ ၿပံဳးမိပါတယ္
" သားေရ......ေမေမ့ အတြက္ အေမာေျပ မလိုေသးဘူးေနာ္"
ယၡဳဆိုရင္ အေမာင့္ အသက္ ၂၃ ႏွစ္ထဲ ဝင္ေနပါၿပီ ေမေမလည္း အေမာေျပ လိုေနမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္..ဒါေပမဲ့ ခက္တာက အေမာင့္မွာ
ေမေမလိုခ်င္တဲ့အေမာေျပေလးရဖို႔ ဘယ္လိုရွာရမလည္းေနာ္.........
အားလံုးကို ခင္မင္လ်က္
အေမာင္
0 comments:
Post a Comment